ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ

Εχτές ακούγοντας τον κυβερνητικό εκπρόσωπο κύριο Κεδίκογλου να αναγγέλλει τελεσίδικα το κλείσιμο της ΕΡΤ, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό είναι το νούμερο των ανέργων που θα προστεθούν στην ήδη τεράστια λίστα του ΟΑΕΔ. 

Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ, γιατί κανείς δεν να εύχεται να μείνει ο συνάνθρωπος του άνεργος, άρχισα να σκέφτομαι τι θα χάσω εγώ σαν τηλεθεατής από το κλείσιμο των συχνοτήτων της κρατικής τηλεόρασης. Η αλήθεια είναι πως στις προτιμήσεις μου τα προγράμματα της ΕΡΤ δεν βρισκόταν στις πρώτες θέσεις. Έτσι κι αλλιώς όμως η επαφή μου με την τηλεόραση είναι αρκετά αραιή αν εξαιρέσεις κάποιες ταινίες και τις μεταδόσεις αγώνων είτε εθνικού είτε συλλογικού επιπέδου.  

Μετά από λίγο έκανα μια μικρή περιήγηση στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο youtube αναζητώντας κάποιες εκπομπές, που είχαν αποτυπωθεί στο μυαλό μου και εξέπεμπαν από την συχνότητα της ΕΤ1, ΝΕΤ και ΕΡΤ3. Ψάχνοντας λοιπόν ώρες και αφού κατευθυνόμουν από το ένα video στο επόμενο ανακάλυψα κάποιες σειρές όπως: “Το μινόρε της αυγής”, “Ο θησαυρός της Βαγίας”, “Ο κήπος με τα αγάλματα”, “Το Camping” αλλά επίσης και σειρές κινουμένων σχεδίων όπως: “Του κουτιού τα παραμύθια”, “Φρουτοπία”, “Νιλς Χόλγκερσον”, “Τα ωραιότερα παραμύθια”, “Η οδύσσεια του διαστήματος”, "Εξερευνώντας το ανθρώπινο σώμα" και πάρα πολλά άλλα.  Πολλοί από εμάς που δεν μεγαλώσαμε με τα ιδιωτικά κανάλια, που είχαμε μόνο τρεις σταθμούς μα πάντα θα υπήρχε κάτι αξιόλογο να δούμε.

Το πώς είχε καταντήσει η ΕΡΤ, αν υπήρχαν μίζες, ρουσφέτια δεν με ενδιαφέρει, αυτό που εμένα μου μένει είναι πως κλείνοντας η ΕΡΤ κλείνει ουσιαστικά, σβήνει η τελευταία ανάμνηση που είχα από τα αθώα παιδικά μου χρόνια.