Διαβάζωντας τον τελευταίο καιρό τα νέα καθώς επίσης παρακολουθώντας τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σχετικά με τον πόλεμο στην Συρία άρχισα να αντιλαμβάνομαι την έννοια της παραπλροφόρησης και της προπαγάνδας.
Από το γενικότερο σύνολο του τύπου ο ηγέτης της Συρίας Ασσάντ παρουσιάζεται σαν ο διάβολος μεταμορφωμένος, σαν εγκληματίας, σαν ο απόγονος του Χίτλερ του Στάλιν και του Μάο, όσον αφορά τις ενεργείες του και τον θάνατο, που κατέντολή του σκορπά ο Συριακός στρατός.
Παρακολουθώντας όμως κάποια site και blogs, συνειδητοποιώ μία άλλη εκδοχή του πολέμου. Πως ο Ασσάντ προστατεύει την χώρα του από τους εγκληματίες αντάρτες, βαπτισμένοι σαν Απελευθερωτικός Στρατός συνεργάζονται με γνωστά και συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας με απότερω σκοπό να "ρίξουν" την κυβέρνηση και δώσουν την χώρα στους Αμερικανοσιωνιστές όπως αναφέρεται.
Και οι δύο εκδοχές παρουσιάζονται με ακλόνητα στοιχεία, όπως video και φωτογραφίες, με βασανισμούς αθώων, πυρπολήσεις, λεηλασίες, επιθέσεις με χημικά αέρια, δολοφονείες, μαζικοί τάφοι και πολλά άλλα αηδιαστικά.
Διάβάζω επίσης πως Τούρκος βουλευτής ομολόγησε πως η Τουρκία προμήθευσε με χημικά τους αντάρτες, η Αγγλία προμήθευσε τον Ασσάντ με χημικά πριν ενάμιση χρόνο, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ χρησιμοποίησε φωτογραφία από το Ιράκ για να παρουσιάσει τις επιθέσεις με χημικά από τον Ασσάντ, Αλβανοί πολεμούν με τους αντάρτες εναντίων του Ασσάντ, μέλη της Χρυσής Αυγής πολεμούν στο πλευρό του Ασσάντ. Πως αν οι Αμερικάνοι και οι Ισραηλινοί επιτεθούν στην Συρία, τότε θα εμπλακούν οι Ρώσσοι και οι Κινέζοι και θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Αυτό που βλέπω εγώ όμως είναι νεκρά παιδιά, βιασμένες και δολοφονημένες γυναίκες και άντρες πεθαμένοι από τα βασανιστήρια. Δεν με ενδιαφέρει ποιος τα προκάλεσε, ποιος ξεκίνησε ή ποιος θα νικήσει. Δεν με ενδιαφέρει αν στο τέλος θα κερδίσει ο Ασσάντ ή οι αντάρτες. Υποθέτω πως όταν θα τελειώσει ο πόλεμος δεν θα έχει μείνει κανένας Σύριος να πανηγυρίσει για την νίκη της μίας είτε της άλλης πλευράς. Δεν θα υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί ώστε να ανοικοδομήσουν την χώρα τους, δεν θα υπάρχουν παιδιά να μάθουν τι πραγματικά συνέβη. Το μόνο που θα μείνει είναι ένας τεράστιος ανοιχτός τάφος που πάνω του τα ΜΜΕ θα στήσουν ένα πολύ ωραίο μνημόσυνο. Μέχρι το επόμενο....
Υ.Γ.: Σε αυτόν το πόλεμο όπως και σε οποιαδήποτε πόλεμο, όποια χώρα συμμετάσχει, δεν θα μείνει αλώβητη. Τα αντίποινα μπορεί να μην είναι τόσο δυνατά και άμεσα για τις "νικήτριες" ωστόσο θα έχουν κάνει την ζημιά τους η οποία θα φανεί μετά από λίγο καιρό και θα πονέσουν πολύ. Ο νοών νοείτω
Από το γενικότερο σύνολο του τύπου ο ηγέτης της Συρίας Ασσάντ παρουσιάζεται σαν ο διάβολος μεταμορφωμένος, σαν εγκληματίας, σαν ο απόγονος του Χίτλερ του Στάλιν και του Μάο, όσον αφορά τις ενεργείες του και τον θάνατο, που κατέντολή του σκορπά ο Συριακός στρατός.
Παρακολουθώντας όμως κάποια site και blogs, συνειδητοποιώ μία άλλη εκδοχή του πολέμου. Πως ο Ασσάντ προστατεύει την χώρα του από τους εγκληματίες αντάρτες, βαπτισμένοι σαν Απελευθερωτικός Στρατός συνεργάζονται με γνωστά και συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας με απότερω σκοπό να "ρίξουν" την κυβέρνηση και δώσουν την χώρα στους Αμερικανοσιωνιστές όπως αναφέρεται.
Και οι δύο εκδοχές παρουσιάζονται με ακλόνητα στοιχεία, όπως video και φωτογραφίες, με βασανισμούς αθώων, πυρπολήσεις, λεηλασίες, επιθέσεις με χημικά αέρια, δολοφονείες, μαζικοί τάφοι και πολλά άλλα αηδιαστικά.
Διάβάζω επίσης πως Τούρκος βουλευτής ομολόγησε πως η Τουρκία προμήθευσε με χημικά τους αντάρτες, η Αγγλία προμήθευσε τον Ασσάντ με χημικά πριν ενάμιση χρόνο, ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ χρησιμοποίησε φωτογραφία από το Ιράκ για να παρουσιάσει τις επιθέσεις με χημικά από τον Ασσάντ, Αλβανοί πολεμούν με τους αντάρτες εναντίων του Ασσάντ, μέλη της Χρυσής Αυγής πολεμούν στο πλευρό του Ασσάντ. Πως αν οι Αμερικάνοι και οι Ισραηλινοί επιτεθούν στην Συρία, τότε θα εμπλακούν οι Ρώσσοι και οι Κινέζοι και θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Αυτό που βλέπω εγώ όμως είναι νεκρά παιδιά, βιασμένες και δολοφονημένες γυναίκες και άντρες πεθαμένοι από τα βασανιστήρια. Δεν με ενδιαφέρει ποιος τα προκάλεσε, ποιος ξεκίνησε ή ποιος θα νικήσει. Δεν με ενδιαφέρει αν στο τέλος θα κερδίσει ο Ασσάντ ή οι αντάρτες. Υποθέτω πως όταν θα τελειώσει ο πόλεμος δεν θα έχει μείνει κανένας Σύριος να πανηγυρίσει για την νίκη της μίας είτε της άλλης πλευράς. Δεν θα υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί ώστε να ανοικοδομήσουν την χώρα τους, δεν θα υπάρχουν παιδιά να μάθουν τι πραγματικά συνέβη. Το μόνο που θα μείνει είναι ένας τεράστιος ανοιχτός τάφος που πάνω του τα ΜΜΕ θα στήσουν ένα πολύ ωραίο μνημόσυνο. Μέχρι το επόμενο....
Υ.Γ.: Σε αυτόν το πόλεμο όπως και σε οποιαδήποτε πόλεμο, όποια χώρα συμμετάσχει, δεν θα μείνει αλώβητη. Τα αντίποινα μπορεί να μην είναι τόσο δυνατά και άμεσα για τις "νικήτριες" ωστόσο θα έχουν κάνει την ζημιά τους η οποία θα φανεί μετά από λίγο καιρό και θα πονέσουν πολύ. Ο νοών νοείτω
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου